Το στρες – (ανησυχία, ετοιμότητα, φόρτωση, ένταση, προσπάθεια) -είναι γενική φυσιολογική αντίδραση του ολόκληρου οργανισμού στις εξωτερικές και εσωτερικές σωματικές και ψυχολογικές διεγέρσεις.
Η έννοια του στρες για πρώτη φορά στην επιστήμη εισάχθηκε από τον καναδό επιστήμονα Σελιέ (Selye).
Η ένταση η οποία δημιουργείται στη διάρκεια του στρες είναι βιολογικά απαραίτητη και ωφέλιμη κατάσταση που ενεργοποιεί τις δυνάμεις του οργανισμού για την ικανοποίηση των ζωτικών αναγκών.
Το θετικό φυσιολογικό στρες- ένταση αποτελεί επίσης το αρχικό, βασικό εσωτερικό κίνητρο το οποίο παροτρύνει το οργανισμό στις περεταίρω απαραίτητες δράσης .
Η κατάσταση του θετικού φυσιολογικού στρες-έντασης (σωματικού και ψυχολογικού) αναγκάζει το άτομο να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του με το καλύτερο δυνατό τρόπο: να σκέφτεται, να νιώθει, να κινείται, να επιτυγχάνει. Κατά τη διάρκεια της έντασης ο οργανισμός καταβάλλει την απαραίτητη προσπάθεια και ξεπερνώντας τα εμπόδια αισθάνεται επίσης τη σωματική και ψυχολογική ευχαρίστηση.
Το στρες είναι μία κατάσταση γενικής απαραίτητης προσαρμογής του οργανισμού για την επιβίωση.
Το επίπεδο της δράσης του στρες, συσχετίζεται άμεσα με την ενέργεια προσαρμογής (το άθροισμα των σωματικών και των ψυχολογικών ενεργητικών αποθεμάτων – οι ενεργητικές αντοχές) του οργανισμού.
Η ενέργεια προσαρμογής διαφέρει από άτομο σε άτομο, δηλαδή είναι εξατομικευμένη. Ακριβώς για τον λόγο αυτό μερικοί άνθρωποι προσαρμόζονται καλύτερα από άλλους ξεπερνώντας τα συναισθηματικά και σωματικά εμπόδια ευκολότερα.
Σύμφωνα με τον Σελιέ ενέργεια προσαρμογής (κ΄ενδοκρινική προμήθειά της) φτάνει την ακμή της σε μία συγκεκριμένη περίοδο της ζωής του ανθρώπου και μετά μειώνεται σταδιακά μαζί με τη γήρανση του οργανισμού.
Στην κατάσταση του στρες γίνονται οι εξής μεταβολές: 
αυξάνεται το επίπεδο τον απαραίτητων ορμονών της «δράσης»: ενισχύεται το μυϊκό σύστημα, δραστηριοποιείται το κυκλοφοριακό και το αναπνευστικό σύστημα, αυξάνεται ο μεταβολισμός κλπ.
Οι ψυχολογικές λειτουργίες επίσης περιέρχονται σε κατάσταση ετοιμότητας. Συγκεντρώνεται η βούληση, αυξάνεται το επίπεδο της προσοχής, η 
ταχύτητα της σκέψης και της αντίδρασης.
Δηλαδή όλος ο οργανισμός περιέρχεται σε κατάσταση επιστράτευσης των δυνάμεών του.
Ο Σελιέ στις μελέτες του ισχυριζόταν, ότι η ενέργεια προσαρμογής είναι έμφυτη και δεν αυξάνεται. Όμως από τους οπαδούς του μεταγενέστερα πειραματικά απεδείχθη, ότι η ενέργεια προσαρμογής μπορεί να αυξηθεί με τη σωστή οικονομία της και με τη σωστή κατανομή της και επίσης με την εφαρμογή των ειδικών ψυχοθεραπευτικών μεθόδων, με στενή επικοινωνία με την φύση (ο άνθρωπος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης και μεταξύ τους γίνεται συνεχής ενεργειακή ανταλλαγή), με τη βοήθεια των ασκήσεων αναπνοής, σωματικών ασκήσεων, με τον διαλογισμό κ.τ.λ..
Το στρες (σωματικό και ψυχολογικό) περνά από τρεις φάσεις:
1η Φάση – η ετοιμότητα – η επιστράτευση της ενέργειας προσαρμογής,
2η Φάση – η δράση το ξεπέρασμα των εμποδίων,
3η Φάση – η μείωση και σταδιακή εξάντληση της ενέργειας προσαρμογής.
Από τη φάση εξάντλησης η ένταση μετατρέπεται σε υπερένταση με χρόνιο χαρακτήρα.
Δηλαδή ευεργετικό θετικό στρες – EVSTRESS – ένταση μεταβάλλεται σε επιβλαβής αρνητική υπερένταση – DISTRESS, η οποία δρα αποδομικά στην αρμονική λειτουργία του ολόκληρου οργανισμού.
Θεωρούμε απαραίτητο να προσθέσουμε, στην ενδοκρινολογία είναι γνωστό, ότι στην κατάσταση του distress ο οργανισμός παράγει υπερβολική ποσότητα της ορμόνης – κορτιζόλης , (ονομάζεται και ως ορμόνη του stress), η όποια προκαλεί σοβαρές ανεπιθύμητες επιπτώσεις, όπως είναι η αύξηση της πίεσης του αίματος , μείωση του μυϊκού όγκου και της οστικής πυκνότητας, η υπεργλυκαιμία , η αύξηση του κοιλιακού λίπους, η εξασθένηση του ανοσοποιητικού συστήματος , η μείωση της λειτουργιάς του θυρεοειδή αδένα, όλα αυτά μπορούν να δημιουργήσουν την αύξηση της χοληστερίνης , το διαβήτη , το έμφραγμα , το εγκεφαλικό επεισόδιο.
Στην επιστήμη συχνά αναφέρεται το σωματικό (μυϊκό) distress και το ψυχολογικό (νοητικό – συναισθηματικό) distress.
Κάθε από αυτούς έχει το δικό του όριο αντοχής, ξεπερνώντας το οποίο παρουσιάζεται η χρόνια κόπωση. 
Θα επισημάνουμε, ότι στην περίπτωση του σωματικού distress για την αποκατάσταση της φυσιολογικής λειτουργικότηταςτου μυϊκού συστήματος είναι απαραίτητη η ποιοτική σωματική ξεκούραση.
Στην περίπτωση του ψυχολογικού distress χρειάζεται αποφόρτιση από χρόνια αρνητική συναισθηματική υπερένταση.
